yeme bozukluğu

yetersiz ya da aşırı gıda tüketimi ile oluşan hastalıktır. kendini beğenmeme, yediklerini kusma, zayıf olsa bile kendini psikolojik olarak kilolu gördüğü icin sürekli aç gezme gibi belirtileri vardır. ergenlik sonlarında ya da erken erişkinlikte daha sık görülür.

aşırı yemek kadar, yemek yemekten kaçınmak ya da besin değeri olmayan besinlerin yenmesi gibi davranışlar, derin duygusal nedenlere dayanır ve tedavisi zor olan sorunlardır. (bkz: anoreksiya nevrozu) (bkz: bulimiya nevrozu)

Dünyanın en ama en ama en berbat hissi. Hep bir daha fazlasını yeme isteği. En acı en mutsuz anında yiyecek halin olmasa bile sonuna kadar tıkma durumu. Yiyeceklerin tadını hissetmiyorum çoğu zaman. Aç olup olmadığımı anlamıyorum. Hep daha fazlasını yemek istiyorum mutsuz anlarımda. Kusmak üzereyim ama hala yemek istiyorum. Aşırı kan şekerim yükseldiği halde yemek istemiyorum. İki paket sigara içtim. İştahsızım ama bugün yediklerimi duysanız... nefes almak istemiyorum. Yediklerim kokusunu hissedip tiksiniyorum. Sırf moralim bozulduğu için bunlar başıma gelsin istemiyorum.

İğrenç bir şey maalesef ki. Yemek yemeyi geçtim her seferinde yedikten sonra gelen pişmanlık daha can sıkıcı. Birkaç zamandır (bkz: Bulimia nervoza) olduğumu düşündüren ataklar yaşamaya başladım. Bu ataklar genelde yoğun mutsuzluk ve stres zamanlarımda yemek yemeyle başlarken sonrasında kusma ve rahatlamayla bitiyor. Yerken gözüm hiçbir şeyi görmüyor bir anda tiksiniyorum kendimden ve midem bulanıyor. Henüz daha kendimi hiç bilerek kusturmadım ama fark ediyorum ki kusunca kendimi rahatlamış ve temizlenmiş hissediyorum. Kafama ara ara ulan acaba kendimi kustursam mı düşüncesi geliyor bu yüzden. En yakın zamanda psikiyatristimle konuşmam gereken bir konu olduğuna emin oldum artık. Evet hep iştahlı bir insandım ama artık kusmaya başlamalarım sıklaştı ve kendimi suçlamaya başladım… Kendimi gerçekten uzun zamandır bu kadar bitmiş ve dipte hissetmiyordum belki de görmek istemiyordum bilmiyorum ama şu an gerçekler baya sert yüzleşiyorum…